Geschiedenis Hunebedden
Hunebedden zijn prehistorische megalithische monumenten die te vinden zijn in Noordwest-Europa. Hunebedden kwamen met name voor in Nederland, Duitsland, Denemarken en Zweden. De geschiedenis hunebedden stamt af uit de late steentijd, namelijk tussen 4500 en 2500 voor Christus.
Wat is een hunebed?
Het woord ‘hunebed’ is afgeleid van het Nederlandse woord ‘hune’, wat reus betekent. In de middeleeuwen geloofde men namelijk dat reuzen, deze bouwwerken van steen hadden gebouwd. Maar in werkelijkheid zijn de hunebedden gebouwd door de trechterbeker culturen (een groot aantal gemeenschappen in de nieuwe steentijd, die woonachtig waren in dit gebied). Deze culturen gebruikten grote stenen, die soms tot wel 20 ton zwaar waren, om kamers te bouwen waarin ze overledenen konden begraven.
De hunebedden zijn gemaakt van zwerfstenen, die tijdens de ijstijd door gletsjers naar het gebied werden vervoerd. De stenen werden vervolgens op elkaar gestapeld om kamers te vormen, die werden afgedekt met grote platte stenen. Deze stenen vormden een soort koepel, die waarschijnlijk bedekt was met aarde en gras.
